Hep Yanındayım

 #hepyanındayım , ne kadarda tanıdık geliyor değil mi? bir türlü çıkaramadığımız ama pekala bir yerlerden duymuş olduğumuz, fiilen sürekliliği temsil ederken aslında sayılı vakitlere hitap eden, güveni zirvede hissettiren iki kelime.

İnsanların temel ihtiyaçlarından biri de güven ihtiyacıdır. Birilerine güvenmek ve birilerinin bize güvendiğini hissetmek isteriz. Peki birine körü körüne güvenmek bize kendimizi daha mı iyi hissettirir? Bunun üzerine biraz konuşsak iyi olacak gibi.

İnsanoğlu şaşar beşer. Dünki aklını bugün hala beğenen var mı? - ben varım diyenleri duyar gibiyim. Peki, geçmişte birine olan yaklaşımınızın daha iyi yada daha net, belki daha mesafeli olması gerektiğini de düşündüğünüz olmadı mı hiç?

Bazı anlar vardır, uzun zamandır zihnimizin derinliklerinde saklanan hatıraların belirdiği. Tamda böyle anlarda kişi kendi düşünce ve eylemine anlam veremez bir durumda bulur kendini. Bu tür durumlar kişinin özgüveninin gereksiz boyutlara taşınmaması için oldukça verimli ve gerekli anlardır.

Bazı anlar kendimizi dahi sorguladığımız durumlar olabiliyorken, kendi irademizle yönlendiremediğimiz ikinci şahıslara körü körüne güvenmek bize hayal kırıklığından başka birşey yaşatmayacaktır.

Dün uğruna geleceğimizi tehlikeye attığımız kişi bugün bize yabancı oluverir. Bugün, dün yaşadıklarımızdan dilimiz yandığından temkinli yaklaştığımız kişi canımıza can olurken ruhumuza renk katabilir. Her durumda yanınızdaki kişi için hepyanımda' düşüncesine kapılmak büyük bir gaflete düşürecektir. 

Çünkü bu inanç, yanımızdaki kişiye özen gösterme gerekliliği duymamamıza sebep olabilirken, körü körüne yanımızda kalacağına inandığımız kişi gittiğinde bizde oldukça büyük bir boşluk bırakır. 

Demem o ki sevgili okur, herkesi sev ama en çok kendini sev. İnsanlara ne körü körüne güven ne de şüpheci ol. Bazen gri olmak iyidir.